Porannymi promieniami słońca
budzę zmysły ukojone księżycowym blaskiem.
Wiosenna rosa schładza resztki namiętności,
której ciało doświadczało tej nocy.
Zapach polnych kwiatów
doprowadzają mnie do ponownej ekstazy.
Gdzie jesteś Nimfo moich snów?
Gdzie się skryłaś Bogini płodności?
Dokąd zmierza orszak naszych nagich ciał?
Stwórzmy na nowo Eden…
Bądźmy w nim siewcami…
Moc
Siła
Pragnienie
Skrywane uczucia w mleku matki
Poznanie na tylnym siedzeniu
Włączona klimatyzacja
Droga na zabezpieczenie
Księżyc w nowiu
Sędzia liniowy skraca czas erekcji
Czas dogrywki dobiegł końca
Naga prostytutka
sprzedaje bilety do swojej komnaty
Zgasły uczucia
Pozostał instynkt
Wystrzelone komórki rozrodcze
szukają miejsca do zakotwiczenia
Blask poranku
Poranna rosa skrywa tajemnice…
Ponadczasowy przedział moralności
rozłożył baldachim nad moim grzechem.
Spojrzałem w oczy Matki ziemi
dającej mi pokarm życia.
Dokąd zmierzam z ciężarem niewinności?
Nie wiem!
Zabijam szczęcie dnia codziennego,
w poczuciu pozornego Ego.
Prochy mojej duszy
rozsypcie nad ciałem,
które spalicie.
Wiatm
Dawno mnie tutaj nie było. Trochę zaniedbałem się za co przepraszam drogi czytelniku. Pomimo nieobecności powstało trochę wierszy. Będę się starał wrzucać na bieżąco.
@ michu_poetycko
Marzenia stały się rzeczywistością. Pomalowana kobieta, która siedziała w moim wnętrzu, postanowiła wyjść do ludzi. Wiele miesięcy upłynęło od momentu powstania pomysłu, później snucia planów a na końcu wielkie marzenie dotyczące wydruku tomiku.
Dzisiaj jest i ono. Moje dziecko.
Zapraszam do lektury.
Jednocześnie pragnę podziękować wielu osobom, które przyczyniły się do powstania Pomalowanej kobiet m in.: (tylko imiona – RODO)
Szczegóły co do kupna znajdziesz w zakładce „Pomalowana kobieta”
Dziękuję i zapraszam do lektury
W przepaści zapomnienia
odkrywam fundamenty mojego JA.
Przeznaczenie wyznacza mi ścieżkę
do wewnętrznego chaosu.
Zakrywam moje demony
schematem drogi mlecznej.
Staram się go pokonać,
Cyklopa desperackiej zagłady.
Tylko poparcie Twoje czytelniku
da mi siłę…
Poprzez szum morskich fal
przychodzisz w moje istnienie.
Słowem podkreślasz
znaczenie wspólnego poznania.
Niedostępność myśli
skrywa nasze największe tajemnice.
Stoję na szczycie góry
wypatrując Cię na plaży przeznaczenia.
Przenikam w górski strumień,
którym dotrę do Twojego wnętrza.
Proszę…
Nie zamykaj duszy na klucz…
Zakołaczcie proszę do domu niewinności.
Drzwi otworzy Wam pokora.
Jeżeli jesteś nosicielem dobrego serca
bez problemu przekroczysz próg.
Będąc w środku przesiąknij każdą
cnotą jaką napotkasz.
Od dobra przyjmij nowe wskazówki,
a te które znasz, przekaż dalej.
Szczęście wręczy Ci mapę
z którą opuścisz dom niewinności
Pamiętaj, niech dom Twój będzie otwarty…
Utkano mnie z nici miłości.
Dodano cel mojego istnienia.
Poprzez poród wprowadzono
do realnego świata,
Znalazłem swoje miejsce,
naznaczone pięknem poezji.
Zapach tego miejsca wprowadza mnie
w inny wymiar.
Oprowadzę Cię później po tym miejscu,
bardziej niż zakazanym.
Jak Ci na imię… czytelniku?
Sztuka wymaga poświęcenia….
Poznałem kobietę na bursztynowej plaży,
jej włosy zdradzały nadchodzący sztorm.
Popołudniowy sen zrodził nocne cierpienie.
Stałem się samobójcą poukładanych marzeń.
Proszę Cię napisz. Jedna nieformalna wiadomość.
Zaszyfrowana treść, którą zrozumie odbiorca.
Sztuka nadała nam kody pocztowe w mieście poetów.
Spaceruję mrocznymi ulicami, oczekując Twojego cienia.
Dotarcie do Ciebie bez mapy przeznaczenia,
jest jak szukanie w grobie zmartwychwstałego Chrystusa.
Czas się poświęcić….
